Długie, rozproszone elementy jądrowe (LINE) są klasą ruchomych elementów genetycznych, które stanowią znaczącą frakcję powtarzających się sekwencji większości genomów eukariotycznych. Ze względu na ich zdolność do rozprzestrzeniania się przy pomocy odwrotnej transkryptazy, z wykorzystaniem RNA jako nośnika, zaliczane są do retrotranspozonów. Najliczniejszą grupę autonomicznych retrotranspozonów pozbawionych LTR (non-LTR) tworzą LINE-1 (L1) obecne w genomie ludzkim w którym stanowią ok. 17% sekwencji genomowych. Zdecydowana większość retrotranspozonów L1 to uszkodzone, nieaktywne elementy. Z 516 tys. kopii, ok. 3-5 tys. to elementy pełnej długości, a jedynie niewielka liczba z nich zachowała swoją aktywność transkrypcyjną. Pełnej długości L1 mają ok. 6 kb i zawierają dwie otwarte ramki odczytu (ORF1 i ORF2) otoczone przez regiony niepodlegające translacji (5’ i 3’ UTR). Region 5’UTR posiada wewnętrzny promotor polimerazy RNA II zapewniający ekspresję L1. Oprócz wymienionego silnego promotora typu sense (SP), region ten posiada także aktywność słabszego, anatysensownego promotora (ASP), co stwarza możliwość kotranskrypcji. ORF1 koduje białko o masie cząsteczkowej 40 kDa wiążące RNA i tworzące z L1 kompleks rybonukleoproteinowy. ORF2 produkuje białko o masie 150 kDa z N-końcową domeną endonukleazy oraz C-końcową odwrotnej transkryptazy, które umożliwiają retrotranspozycję. Cały element kończą krótkie regiony 3’UTR z ogonem różnej długości bogatym w dA. Genomowe insercje L1 otoczone są przez sekwencje TSD (ang. Target Site of Duplication). Wszystkie retrotranspozony przenoszone są w genomach poprzez mechanizm typu „kopiuj i wklej”, proces obejmujący pośrednictwo RNA. Oryginalny element jest transkrybowany, a powstały transkrypt poddany odwrotnej transkrypcji, po czym jest on wstawiony i zintegrowany z nowym miejscem genomu. Elementy LINE kształtują genomy za pomocą wielu mechanizmów, wpływając na nie zarówno dzięki własnej retrotranspozycji jak i retrotranspozycji innych ruchomych elementów genomu. Wpływają na ekspresję genów, a ich aktywne postacie wywołują mutacje, w rezultacie których dochodzi do chorób, niestabilności genetycznej, zaburzeń we wspomnianej ekspresji genów oraz inaktywacji ich kopii w wyniku rekombinacji i rearanżacji sekwencji genomowych.