Beacon (BC) jest nowo odkrytym peptydem, wyizolowanym z podwzgórza piaskówki (Psammomys obesus), któremu przypisuje się rolę w regulacji bilansu energetycznego. Znany jest także pod nazwami ubiquitin- like protein 5 (UBL5) i homologous to ubiquitin (Hub 1). Jego obecność obserwuje się w niemalże wszystkich badanych tkankach. Gen beacon charakteryzuje się wysoką konserwatywnością międzygatunkową. Jego ekspresja w podwzgórzu jest proporcjonalna do poziomu glukozy i insuliny oraz do procentowej zawartości tłuszczu i do masy ciała u zwierząt gatunku Psammomys obesus. Dokomorowa infuzja peptydu beacon powoduje zwiększenie ilości pobieranego pokarmu, wzrost masy ciała oraz zwiększenie ekspresji neuropeptydu Y (NPY) w podwzgórzu w sposób zależny od dawki. Jednoczesna infuzja BC i NPY powoduje zwiększenie ilości pobieranego pokarmu i wzrost masy ciała w większym stopniu niż podawanie tych peptydów osobno. Podanie beaconu tą drogą nie ma wpływu na wydatkowanie energii, aktywność fizyczną ani na metabolizm substratów energetycznych, zwiększa natomiast ilość pokarmu pobieranego przez zwierzęta. Przyrost masy ciała zwierząt, którym podawano BC, spowodowany jest powiększeniem masy tkanki tłuszczowej. W badaniach wpływu tego peptydu na rozwój postnatalny piaskówki wykazano, iż różnice w poziomie ekspresji tego genu oraz poziomu insuliny i glikemii są znaczne już w 4. tygodniu, zanim jeszcze ujawni się nadwaga. Różnice masy ciała są widoczne od 8. tygodnia od narodzin. Beacon ma ponadto zdolność specyficznego silnego wiązania z trzema białkami należącymi do podrodziny kinaz, nazywanej cdc2/cdc28-like kinases (CLKs). Beacon nie jest jednak substratem dla tych enzymów. Mechanizm działania i funkcja tego peptydu pozostają niewyjaśnione.