Komórki pluripotencjalne – ES i iPS, zdolne są do różnicowania w różne rodzaje komórek. In vivo biorą one udział w tworzeniu wszystkich tkanek i narządów budujących organizm ssaka. Stosując odpowiednie metody hodowli in vitro uzyskano z nich wiele rodzajów komórek, np. neurony czy kardiomiocyty. Jednak mimo intensywnych badań uzyskanie takich komórek jak mioblasty mięśni szkieletowych ciągle sprawia trudności. Jedną z metod wykorzystywanych do indukcji różnicowania komórek pluripotencjalnych jest ich hodowla w postaci kul zarodkowych – trójwymiarowych agregatów, w których spontanicznie dochodzi do powstania ekto-, endo- i mezodermy. Prezentowana praca opisuje historię wykorzystania kul zarodkowych w badaniach nad różnicowaniem komórek pluripotencjalnych. Podsumowuje także wyniki badań, w których wykorzystano kule zarodkowe w doświadczeniach mających na celu uzyskanie mioblastów mięśni szkieletowych.