Owady, przystosowując się do przeżywania niskich temperatur, wykształciły szereg molekularnych mechanizmów krioprotekcyjnych. Mechanizmy te determinują zdolność owadów do ochrony ich tkanek i komórek przed skutkami oddziaływania niskich temperatur. W pracy scharakteryzowano zmiany mechanizmów enzymatycznych zaangażowanych w przemiany metaboliczne indukowane niską temperaturą, opisano znaczenie procesu dehydratacji w odpowiedzi na chłód, a także przedstawiono udział białek przeciwdziałających zamarzaniu, białek szoku cieplnego oraz czynników indukujących powstawanie kryształów lodu w ciele owadów w reakcji na stres zimna. Ponadto, opisano procesy krioprotekcyjne, wartości punktu przechłodzenia oraz zmiany homeostazy płynów ustrojowych występujące u owadów tropikalnych w warunkach chłodu. Specyficznym mechanizmem przystosowania owadów strefy umiarkowanej do przeżywania okresu zimy jest przejście w stan diapauzy, charakteryzujący się głębokimi zmianami procesów biochemicznych i fizjologicznych na poziomie molekularnym, komórkowym i całego organizmu. Mimo intensywnych badań prowadzonych nad poznaniem funkcjonowania procesów krioprotekcyjnych wiedza na temat strategii tolerowania chłodu przez owady jest nadal niepełna.