Zapadalność na choroby nowotworowe jest jedną z głównych przyczyn zgonów w Polsce i na świecie. Szacuje się, że liczba chorych na raka sukcesywnie rośnie. Złe rokowanie leczenia pacjentów onkologicznych wynika między innymi z późnego wykrycia zmian nowotworowych, niedoskonałości technik diagnostycznych, nierzadko braku specyficzności standardowych metod terapii oraz ich cytotoksyczności w stosunku do zdrowych komórek. W ostatnim czasie rośnie zainteresowanie wykorzystaniem nanocząstek w aplikacjach medycznych. Coraz więcej uwagi poświęca się nanomateriałom węglowym, jako potencjalnym nośnikom leków cytostatycznych i systemom z możliwością wykorzystania w diagnostyce. W pracy omówiono wybrane nanostruktury węgla, dla których sugeruje się wysokie bezpieczeństwo w zastosowaniu klinicznym, a w przyszłości możliwość włączenia ich do rutynowego leczenia onkologicznego.