Przełomem w badaniach nad polarnym transportem auksyny okazały się wyniki uzyskane dzięki zastosowaniu technik biologii molekularnej - charakterystyka odpowiednich mutantów, sklonowanie genów AUX1 i PIN, kodujących przypuszczalne nośniki transportu auksyny, kontrolujące dokomórkowy i pozakomórkowy transport tego hormonu. Metodami immunocytochemicznymi wykazano specyficzną, polarną lokalizację tych białek w komórkach łodygi i korzenia rzodkiewnika pospolitego. Stwierdzono także, iż lokalizacja białek PIN może podlegać dynamicznym zmianom (transport pęcherzykowy), a ich rozmieszczenie w plazmalemmie kontrolowane jest przez elementy cytoszkieletu. Dodatkowych informacji na temat polarnego transportu auksyny dostarczyły badania, w których zastosowano jego inhibitory – fitotropiny. Chociaż nie jest do końca wyjaśniony mechanizm polarnego transportu auksyny w foto- i grawitropizmie roślin, w świetle nowych wyników badań, asymetryczny rozkład auksyny w komórkach podczas działania odpowiednich bodźców może być wynikiem ukierunkowanego transportu tego hormonu, regulowanego przez specyficzne zlokalizowane nośniki transportu auksyny.