Istotnym etapem ekspresji genów eukariotycznych jest ich składanie – inaczej splicing. Proces składania genów polega na usunięciu z prekursorowego mRNA intronów i połączeniu eksonów w dojrzały mRNA, który będzie stanowić matrycę do syntezy białka. Alternatywny splicing prowadzi do włączenia lub wyłączenia różnych fragmentów z pierwotnego transkryptu i powstania wielu izoform mRNA a w konsekwencji rożnych białek, więc jest głównym czynnikiem wpływającym na zróżnicowanie proteomu. Precyzyjna regulacja splicingu wymaga współdziałania elementów sekwencji prekursorowego mRNA oraz licznych czynników regulatorowych. Ponieważ proces składania genów zachodzi głównie kotranskrypcyjnie, duży wpływ na przebieg splicingu ma struktura chromatyny. W niniejszej pracy zebrano informacje na temat roli podstawowych elementów struktury chromatyny w regulacji splicingu. Omówiono wpływ rozmieszczenia nukleosomów, wariantów histonów oraz modyfikacji potranslacyjnych na tempo elongacji polimerazy RNA II czy rekrutację czynników splicingowych.