Tenascyna C należy do rodziny glikoprotein macierzy zewnątrzkomórkowej. Gen tenascyny C ulega ekspresji podczas życia embrionalnego, a jego produkt odgrywa istotną rolę podczas morfogenezy: kończyn, nerek, płuc, gruczołów sutkowych, zębów, neuronów, komórek glejowych i rozwijającego się ośrodkowego układu nerwowego. Po narodzinach stężenie białka jest praktycznie niewykrywalne. Do gwałtownego wzrostu ilości tenascyny C dochodzi podczas toczących się procesów patofizjologicznych, pod wpływem: cytokin prozapalnych, czynników wzrostu, hipoksji, reaktywnych form tlenu oraz stresu mechanicznego. Podwyższona ekspresja genu tenascyny C może towarzyszyć: procesowi zapalnemu, chorobom autoimmunologicznym, przebudowie tkanek spowodowanej urazem mechanicznym lub chorobom nowotworowym. W niniejszej pracy skupiono się na roli tenascyny C w procesie karcynogenezy. Podwyższone stężenie białka wykryto w wielu nowotworach złośliwych, a jego poziom jest skorelowany ze stopniem zaawansowania choroby. Tenascyna C może być wydzielana przez komórki nowotworowe lub przez przekształcone komórki zrębu guza. Białko wchodząc w interakcje ze składnikami macierzy zewnątrzkomórkowej oraz receptorami na komórkach wykazuje działanie plejotropowe. Tenascyna C uczestniczy niemalże w każdym etapie nowotworzenia, pozytywnie wpływając na procesy: proliferacji, migracji i angiogenezy. Ponadto białko hamuje apoptozę i wywołuje immunosupresję, stwarzając dogodne warunki dla rozprzestrzeniania się komórek nowotworowych do narządów odległych.