Współdziałanie limfocytów T z komórkami prezentującymi antygen (APC) prowadzi do utworzenia powierzchni kontaktowej określanej jako synapsa immunologiczna (IS). Struktura ta utworzona jest z obszaru centralnego zawierającego receptory antygenowe, otoczonego przez pierścień cząsteczek adhezyjnych z rodziny integryn, co zapewnia stabilność IS przez kilka godzin. W niniejszej pracy przedstawiono obecny stan wiedzy o powstawaniu, funkcji oraz heterogenności IS. Utworzenie IS wymaga rearanżacji cytoszkieletu limfocytów T, co związane jest z dostarczaniem sygnałów poprzez cząsteczki kostymulujące. Miejscem wstępnego i trwałego przekazywania sygnału aktywacji są mikroskupienia (MC) receptorów limfocytów T (TCR). Limfocyty T mogą tworzyć różnorodne formy IS w zależności od stanu ich aktywacji, rodzaju APC, z którymi dochodzi do interakcji, a także od warunków środowiskowych oraz rodzaju antygenu. Typy interakcji obejmują zarówno oddziaływania stabilne i długotrwałe, jak również dynamiczne i krótkotrwałe. Mimo iż w pełni nie poznano biologicznej funkcji IS, wiadomo jednak, iż odgrywają one kluczową rolę w uruchamianiu oraz działaniu mechanizmów efektorowych związanych z antygenowo-swoistą odpornością nabytą.