Galektyny są grupą białek z rodziny lektyn, charakteryzującą się zdolnością wiązania β-galaktozydów dzięki obecności w swojej strukturze domeny rozpoznającej cukry – CRD (ang. Carbohydrate Recognition Domain). Do dnia dzisiejszego zidentyfikowano 15 białek należących do galektyn, które zaangażowane są zarówno w procesy fizjologiczne (m.in. proliferacja i apoptoza komórek, odpowiedź immunologiczna), jak i patologiczne (m.in. progresja i metastaza nowotworów). Na świecie odnotowuje się bardzo wysoki współczynnik zachorowalności na nowotwory sutka, szyjki macicy, trzonu macicy oraz jajnika. W przedstawionym artykule zebrano informacje dotyczące ekspresji galektyny-1, 3 i 7 w raku jajnika, sutka oraz macicy, a także roli, jaką odgrywają w rozwoju tych nowotworów. Ligandami galektyn są cząsteczki glikoprotein i glikolipidów, zawierające w swojej strukturze β-galaktozę. Galektyny występują wewnątrz komórki (w cytoplazmie i w jądrze komórkowym) oraz w przestrzeni pozakomórkowej i w zależności od lokalizacji mogą wykazywać zróżnicowanie działanie na procesy komórkowe. Frakcja pozakomórkowa galektyny-1 ma znaczenie w prawidłowym funkcjonowania różnych subpopulacji limfocytów. Ekspresja tego białka przez komórki będące na drodze kancerogenezy indukuje apoptozę w limfocytach T, umożliwiając ucieczkę nowotworu spod kontroli układu immunologicznego. Poziom ekspresji galektyny-1 jest podwyższony w przypadku pierwotnego raka jajnika, gruczolakoraka sutka i gruczolakoraka endometrioidalnego oraz raka szyjki macicy. Galektyna-3 w swojej C-końcowej domenie oprócz CRD zawiera również motyw NWGR (asparagina, tryptofan, glicyna, arginina), odpowiadający za antyapoptotyczną aktywność wewnątrzkomórkowej (cytoplazmatycznej) frakcji tego białka. Ekspresję galektyny-3 odnotowuje się zarówno na podwyższonym jak i obniżonym poziomie w przypadku raka jajnika oraz raka endometrium, a także na obniżonym poziome w raku sutka oraz raku szyjki macicy. Galektyna-7 występuje przede wszystkim w nabłonku wielowarstwowym płaskim (w szczególności w skórze) i bierze udział w odpowiedzi tkanki nabłonkowej na czynniki środowiskowe poprzez regulację proliferacji i apoptozy keratynocytów. Jej ekspresja wzrasta w raku jajnika oraz raku sutka, a także w miejscowo złośliwym raku szyjki macicy.