Szyszynka – zlokalizowany w mózgu kręgowców gruczoł dokrewny – wykazuje szereg wspólnych cech z siatkówką oka. Obydwa narządy rozwinęły się jako wpuklenia międzymózgowia, pełnią funkcję fotorecepcyjną i wytwarzają melatoninę w sposób zależny od światła. W przeciwieństwie do siatkówki, szyszynka przeszła znaczne zmiany ewolucyjne i tworzące ją pinealocyty różnią się u kręgowców zarówno budową, jak i funkcją. Pomimo różnic morfologicznych i utraty w trakcie rozwoju filogenetycznego bezpośredniej zdolności fotorecepcyjnej, pinealocyty zachowały zdolność do ekspresji szeregu białek charakterystycznych dla procesu fototransdukcji. O ile ich funkcja w szyszynkach kręgowców niższych wydaje się być w sposób oczywisty związana ze zdolnością bezpośredniej recepcji sygnału świetlnego, o tyle w dalszym ciągu pozostaje ona niejasna u ssaków. Wyniki najnowszych badań sugerują, że mogą one być bezpośrednio zaangażowane w proces fototransdukcji we wczesnym okresie życia ssaków. W życiu dorosłym ssaków wykorzystywane są przypuszczalnie przez inne systemy przekazywania sygnału.