Jajowód jest środowiskiem dla kapacytacji plemników, zapłodnienia, rozwoju i transportu zarodka. Jego ścianę budują: błona surowicza, mięśnie gładkie i błona śluzowa, pokryta nabłonkiem cylindrycznym. Wyróżniono w nim trzy typy komórek. Ich odsetek zmienia się w różnych częściach jajowodu. Pierwszy to komórki migawkowe, które warunkują między innymi przenoszenie gamet i zarodka w świetle jajowodu. Drugi typ to komórki wydzielnicze, produkujące i wydzielające specyficzne glikoproteiny. Trzecim są komórki przypodstawne. Błona śluzowa podlega cyklicznym przemianom, związanym ze zmianą stężenia steroidowych hormonów płciowych w przebiegu cyklu miesięcznego. W jej morfologii zidentyfikowano 8 faz: 1. preciliogenna, 2. ciliogenna, 3. urzęsienia z przewagą komórek urzęsiających się nad urzęsionymi, 4. urzęsienia z przewagą komórek urzęsionych nad urzęsiającymi się, 5. komórek urzęsionych z aktywnością wydzielniczą komórek sekrecyjnych, 6. wczesnej regresji, 7. późnej regresji, 8. całkowitej regresji. Ważnym dla prawidłowej czynności jajowodu w procesie rozrodu jest też płyn jajowodowy, składający się z wydzieliny komórek nabłonka jajowodu, płynu otrzewnowego i przesączu naczyń krwionośnych. Jego skład i ilość zależą od ilości hormonów płciowych. Błona śluzowa i mięśniowa odgrywają ważną rolę w transporcie komórki jajowej i zarodka. Poza urzęsieniem komórek migawkowych duże znaczenie mają skurcze mięśni gładkich jajowodu, które zależne są od pobudzenia receptorów a i b, ich liczba natomiast od stężenia estrogenów i progesteronu. Znajomość roli jajowodu w procesie rozrodu, a także jego prawidłowej budowy anatomicznej, jest ważne w ocenie znaczenia stwierdzanych zmian morfologicznych przed planowanym leczeniem niepłodności pochodzenia jajowodowego.