Gruczoł sutkowy jest narządem zbudowanym z sieci przewodów i kanalików mlekonośnych zakończonych pęcherzykami wydzielniczymi, które otacza zrąb tkanki mezenchymalnej. Pęcherzyki wydzielnicze składają się z komórek mioepitelialnych oraz komórek nabłonka gruczołu sutkowego wykazujących polaryzację szczytowo-podstawną i osiągających pełne, funkcjonalne zróżnicowanie dopiero w okresie laktogenezy. Dlatego też gruczoł sutkowy stanowi dobry model do badań nad procesami różnicowania komórek nabłonkowych. Opracowanie metod trójwymiarowych (3D) kultur komórkowych, opartych na hodowli komórek na tzw.

Metaloproteazy stanowią grupę co najmniej 25 zależnych od Zn2+ egzopeptydaz, których podstawową funkcją jest modulowanie środowiska zewnątrzkomórkowego przez proteolizę białkowych składników macierzy zewnątrzkomórkowej, receptorów błonowych i cytokin. Enzymy te syntetyzowane są w komórkach i w formie prekursorów uwalniane do przestrzeni zewnątrzkomórkowej, gdzie ulegają aktywacji przez proteolityczne cięcie w rejonie propeptydu.

Macierz zewnątrzkomórkowa w układzie nerwowym jest złożoną siecią makrocząsteczek, która nie tylko tworzy zrąb dla elementów komórkowych, ale również bierze udział w regulacji wielu procesów fizjologicznych, takich jak migracja, proliferacja, adhezja i różnicowanie się komórek. Jej szczególną postacią, powstałą na skutek agregacji pewnych elementów, są sieci perineuronalne. Są to siatkowate struktury, zbudowane z glikoprotein oraz proteoglikanów, otaczające perikariony i proksymalne dendryty niektórych neuronów, występujące w całym centralnym układzie nerwowym.