Proteoglikany (PG) molekuły syntetyzowane przez komórki eukariotyczne obecne są w przestrzeni okołokomórkowej oraz w macierzy pozakomórkowej. Składają się z białka rdzeniowego, do którego przyłączony jest jeden lub więcej łańcuchów glikozoaminoglikanowych. Jedną z kilku rodzin PG stanowią glipikany proteoglikany heparanosiarczanowe. Cechami charakterystycznymi glipikanów są: wielkość białka rdzeniowego wynosząca w przybliżeniu 60 kDa, czternaście konserwatywnie rozmieszczonych reszt cysteiny w obrębie białka rdzeniowego, hydrofobowe C i N-końcowe sekwencje o strukturze podobnej do peptydu sygnałowego, dwa lub więcej miejsc akceptorowych dla łańcuchów glikozoamino-glikanowych oraz połączenie z błoną komórkową za pośrednictwem glikozylofosfatydylo-inozytolu. Glipikany kontrolują podziały, adhezję i migrację komórek, a także modulują właściwości niektórych czynników wzrostowych. Mutacje w obrębie genów glipikanów są przyczyną kilku ciężkich schorzeń, prowadzących często do przedwczesnej śmierci organizmu.