Naprawa DNA przez wycinanie nukleotydów (NER) jest jedną z najważniejszych odpowiedzi komórki na uszkodzenia DNA, wnoszącą istotny wkład w utrzymanie stabilnośœci genomowej. W NER usuwane są obszerne addukty oraz uszkodzenia zniekształcające strukturę DNA, takie jak wywołane przez promieniowanie UV cyklobutanowe dimery pirymidyny czy 6–4 fotoprodukty. NER cechuje heterogennoœść naprawy genomu, związana z organizacją chromatyny w transkrypcyjnie aktywnych i nieaktywnych domenach genomu oraz znaczeniem sekwencji w obrębie genów. Uszkodzenia DNA wywołane przez promieniowanie UV usuwane są przez dwa szlaki: globalną naprawę DNA oraz naprawę sprzężoną z transkrypcją. Naprawa w pierwszym szlaku zachodzi wolniej niż w szlaku drugim i ma charakter losowy, natomiast naprawa w szlaku sprzężonym z transkrypcją prowadzoną przez polimerazę RNA II jest wysoce specyficzna. Zrozumienie mechanizmów naprawy przez wycinanie nukleotydów u ssaków może mieć ważne znaczenie w profilaktyce i terapii poważnych chorób, w tym nowotworów złośœliwych.