Komórki efektorowe układu immunologicznego są w stanie rozpoznawać komórki zakażone, transformowane i jak się niedawno okazało, komórki poddane różnego rodzaju stresom. Jednym ze sposobów rozpoznawania tych ostatnich jest identyfikacja indukowanych stresem cząsteczek powierzchniowych. Najlepiej poznanym receptorem uczestniczącym w tego typu reakcjach jest receptor lektynowy typu C o nazwie NKG2D obecny na komórkach NK, limfocytach Tgd, CD8+ limfocytach Tab oraz makrofagach. Opisano 4 rodziny ligandów dla NKG2D. Są to ludzkie cząsteczki MIC A i B (niekiedy określane również jako MICA i MICB) oraz ULBP, a także mysie RAE-1 i H60. Cząsteczki te nie wykazują bliskiego pokrewieństwa, choć wszystkie można określić mianem nieklasycznych białek MHC klasy I. Wszystkie za wyjątkiem ULBP, którego regulacja ekspresji jest bardziej skomplikowana i niedostatecznie poznana, pojawiają się w dużych ilościach na komórkach uszkodzonych stresem (np. cieplnym lub oksydatywnym), zakażonych i transformowanych. Rozpoznanie ich przez receptor NKG2D prowadzi do przekazania sygnału kostymulującego lub aktywacji komórek układu odpornościowego i reakcji cytotoksycznej. Zjawiska związane z funkcjonowaniem indukowanych immunologicznego ligandów receptorów aktywujących układu stanowią potencjalnie podstawę dla nowych rozwiązań w immunoterapii nowotworów.