Choroba Alzheimera (ang. Alzheimer’s disease, AD) jest przewlekłym, postępującym schorzeniem, którego etiopatogeneza do dziś nie została w pełni wyjaśniona. Otępienie będące końcową częścią procesu zmian neuropatologicznych w przebiegu AD, stanowi olbrzymie obciążenie dla społeczeństwa i wymaga rozwoju nowych narzędzi (w tym nowoczesnych technik biologii molekularnej) dających możliwość lepszej charakterystyki podłoża tej choroby i wyznaczenia nowych kierunków terapeutycznych. Optogenetyka jest jedną z nowszych technik wykorzystywanych w badaniu mechanizmów chorób układu nerwowego, która umożliwia monitorowanie aktywności neuronów poprzez modyfikację ich fizjologicznych funkcji. Metoda ta polega na kontrolowaniu aktywności neuronalnej za pomocą światła. Wrażliwość komórek na światło uzyskuje się poprzez wprowadzenie do organizmu genów kanałów jonowych alg lub bakterii, które ulegają wbudowaniu w błonę komórkową, a następnie wzbudzają się po zadziałaniu światłem. W zależności od użytego genu można uzyskać nasilenie lub zahamowanie aktywności komórki nerwowej. Niniejsza publikacja ma na celu przybliżenie podstaw optogenetyki i stanowi przegląd prac związanych z jej zastosowaniem w badaniu patomechanizmów AD.