Komórki macierzyste to komórki mające możliwość samoodnowy i różnicowania we wszystkie typy komórek budujących w pełni funkcjonalny narząd. Prawidłowe funkcjonowanie komórek macierzystych i progenitorowych jest podstawą wzrostu, różnicowania i regeneracji nabłonka wydzielniczego podczas powtarzających się cykli ciąży, laktacji i inwolucji. Izolacja i charakterystyka komórek macierzystych gruczołu sutkowego jest kluczowym elementem zrozumienia procesów rozwoju, prawidłowe- go funkcjonowania, jak również powstawania nowotworów sutka.

Program ekspresji genów podczas rozwoju zwierząt i roślin jest kontrolowany przez mechanizmy epigenetyczne. Kontrola ta może odbywać się przez metylację/demetylację DNA lub metylację/demetylację specyficznych lizyn w histonach H3 i H4. Grupa białek Polycomb (PcG) jest odpowiedzialna za utrzymanie genów w stanie represji, zaś grupa białek tritorax (trxG) utrzymuje geny w stanie aktywnym. Metylacja lizyn 9. i 27. w histonie H3 oraz metylacja lizyny 20. w histonie H4 powoduje wyciszenie genów. Metylotransferazy histonów (HMTazy) są białkami przynależnymi do PcG.

Rola komunikacji symplastowej jako elementu systemu wymiany informacji między komórkami organizmu roślinnego w trakcie jego wzrostu i rozwoju została opisana na przykładzie embriogenezyArabidopsis thaliana. Badania ostatnich lat pokazały bowiem, że jednym z mechanizmów regulacji procesów rozwojowych są zmiany w przepuszczalności plazmodesm między komórkami zarodka.

Śródbłonek przestał już być uważany jedynie za warstwę komórek oddzielającą światło naczynia od tkanek je otaczających. Zaczęto dostrzegać jego znaczenie w różnych procesach biologicznych. W pracy tej przedstawiono dwustronną zależność między naczyniami a otaczającymi je komórkami w rozwoju organizmu, tworzeniu się i dojrzewaniu różnych tkanek i organów.