Angiogeneza jest jednym z najbardziej istotnych czynników warunkujących wzrost i rozwój nowotworów. Większość guzów litych wykazuje zwiększony stopień unaczynienia. Dotyczy to także siatkówczaka – nowotworu wieku dziecięcego, rozwijającego się z komórek nerwowych siatkówki. Doniesienia literaturowe potwierdzają udział głównego regulatora angiogenezy – naczyniowo-śródbłonkowego czynnika wzrostu (VEGF) w patogenezie siatkówczaka.

Wprowadzenie: Korzystny wynik odległy operacji pomostowania aortalno-wieńcowego ogranicza nasilenie miażdżycy w tętnicach wieńcowych, jak również zmiany degeneracyjne wszczepionych pomostów. W procesy degeneracyjne zaangażowane są liczne mechanizmy z udziałem wielu biologicznie czynnych cząsteczek.

Idiopatyczny zespół nerczycowy (IZN) jest najczęściej spotykaną, stanowiącą ponad 90% przypadków, postacią ZN u dzieci pomiędzy 1 a 10 rokiem życia. Podstawą wyboru steroidów w leczeniu IZN były wstępne hipotezy o roli czynników immunologicznych w patofizjologii choroby. Pacjenci jednakże wykazują różną odpowiedź na leczenie steroidami, co stanowi podstawę w różnicowaniu ZN na steroidowrażliwy i steroidooporny.

<p>Kaweole są podstawowymi strukturami błon komórkowych uczestniczącymi w transporcie wewnątrzkomórkowym, przekazywaniu sygnałów oraz utrzymaniu równowagi cholesterolu. Kaweolina 2 jest jednym z głównych białek uczestniczących w formowaniu kaweoli, jednak jej rola nie została jeszcze dobrze poznana. Praca stanowi przegląd aktualnej wiedzy na temat kaweoliny 2 oraz szeregu procesów w których odgrywa rolę &ndash; począwszy od regulowania aktywności proliferacyjnej komórek aż po przypuszczalny udział w procesie nowotworzenia.

Różnicowanie się komórek endometrium rozpoczyna się już w życiu płodowym w momencie gdy zostaje uruchomiona kaskada genów odpowiedzialna za determinację płci żeńskiej. Prawidłowy rozwój płci żeńskiej jest związany z genami AMH, ZFX, DAX oraz synergistycznym działaniem genów WNT, RSPO, FOXL-2. Sam cykl płciowy u różnych gatunków ssaków przebiega analogicznie. Jednakże różni się częstością występowania, co wiąże się z wydłużeniem fazy diestrus przechodzącą w anestrus.

Kaweole to wpuklenia błony komórkowej, których kształt opisywany jest jako butelkowaty. Występują w większości zróżnicowanych komórek (adipocytach, komórkach śródbłonka, podocytach, pneumocytach typu I, fibroblastach, komórkach mięśni gładkich, szkieletowych i sercowych). Uczestniczą w transporcie tranzytowym, w utrzymaniu równowagi cholesterolu oraz w transdukcji sygnałów komórkowych. Za organizację i funkcję kaweoli odpowiadają charakterystyczne białka kaweoliny (Cav) oraz kawiny.

Ogromna ilość danych biologicznych jaką dostarczają dzisiejsze analizy molekularne paradoksalnie nie zawsze przekłada się na lepsze zrozumienie badanych procesów. Nadmiar informacji powoduje potrzebę ich lepszej organizacji, wizualizacji oraz opracowania nowych metod matematycznych pozwalających na szybsze, a zarazem bardziej wiarygodne opracowywanie wyników eksperymentów. Biologia systemów jest interdyscyplinarną dziedziną nauki próbującą spełnić te wymagania. Na gruncie tej dziedziny organizmy żywe są rozpatrywane jako złożone systemy.

Arterioskleroza jest jedną z najczęstszych przyczyn zgonów na świecie spowodowanych chorobą niedokrwienną serca. Pomimo znacznego postępu jaki dokonał się w medycynie oraz naukach pokrewnych przez ostatnie 25 lat, nadal nie zostały wyjaśnione przyczyny tych procesów. Obecnie jedynym środkiem zaradczym dla pacjentów objętych zaawansowanymi zmianami arteriosklerotycznymi jest leczenie chirurgiczne. Podejście to niesie jednak za sobą pewne ryzyko powikłań, ponieważ nie da się przewidzieć stanu pacjenta po operacji.